UT PICTURA POESIS*
Są drzwi i jest opowieść o drzwiach
Są drzewa i jest światło między drzewami
Jest człowiek i jest przestrzeń dookoła
Jest też człowiek z człowiekiem
Człowiek przeciw człowiekowi
Człowiek obok człowieka
Jest droga do celu
Jest droga donikąd
Jest biel i czerń
Jest koło i kwadrat
Jest poezja i malarstwo
Jest Dróżdż i Nauman
I nie istnieje jedno
Grzegorz Szupiluk:
TEATR ŚWIATA
rozmowy niedokończone
Twoja twarz nie do końca odkryta
moje sny niespełnione
oto ja w teatrze świata
myślałem że zobaczę Cię w aureoli
a Ty stałaś w kościele
w karmazynowej sukience
bałem się tej chwili
kiedyś mógłbym dla Ciebie umrzeć
teraz moją miłość ktoś wytarł
niczym gumką myszką
film nie obejrzany do końca
wiersz urwany wpół
moja nadzieja niczym zgasła świeca
oto ja w teatrze świata
* Ut pictura poesis (z łacińskiego – „poezja jak obraz”, „jak w malarstwie, tak i w poezji”), formuła pochodząca z Listu do Pizonów Horacego, przyjęta jako jedna z koncepcji estetycznych. Wyraża pogląd, iż malarstwo oraz poezja są do siebie podobne, ponieważ opierają się na tych samych zasadach imitacji (naśladowania) natury.
Horacjańskie pojęcie ut pictura poesis sugeruje, że poezja jest mówiącym malarstwem, a malarstwo widzialną poezją, ponieważ obie sztuki łączy podobny sposób naśladowania natury.